البته اینکه هر انتخابی از سوی هر سرمربی‌ای می‌تواند انتقادهایی را از سوی کارشناسان و خبرنگاران رشته ورزشی مورد نظر به همراه داشته باشد، امری طبیعی است، اما هنگامی که کار بوی تخریب و جدل می‌گیرد باید کمی ترسید و احساس خطر کرد. حرف ما در این مقال کوتاه با هر دو طرف ماجراست؛ هم آنانی که انتقاد‌کردن از ولاسکو را گناه می‌شمارند و انتقاد به او را در هر شرایطی ناروا می‌پندارند و هم دوستان جوانی که به‌رغم داشتن حق انتقاد و نقد با عباراتی مجهول درصدد اثبات نظرشان به هر شکلی هستند و موقعیت را نیز چندان خوب درک نمی‌کنند، در حالی که می‌دانیم انتقاد و نقادی هم حد و مرز و میزانی دارد که نباید هیچ‌گاه منجر به تخریب یکی از طرفین شود.
در این میان ضمن ایفای وظیفه اصلی خود با احترام به استقلال فکری و سلیقه مربیان، این نکته ظریف را هم فراموش نکنیم که به مصداق معروف «صلاح مملکت خویش خسروان دانند » به‌طور طبیعی هیچ مربی‌ای دوست ندارد با گزینش بازیکنان ضعیف موقعیت خود را به‌راحتی به مخاطره افکند. طبیعی است که انتظار می‌رفت بعد از معرفی دعوت‌شدگان به اردوی تیم ملی والیبال، مسئولان فدراسیون با کمک روابط عمومی ضمن برپایی یک نشست مطبوعاتی با حضور خولیو ولاسکو و منتقدین به این ابهام‌زدایی کمک کرده و به تمامی حرف و حدیث‌های ناشی از نبود چنین دوراندیشی‌ای خاتمه می‌بخشیدند.
